Koja mjesta u avionu su najbezbjednija, a često su prazna

Kada rezervišete sjedišta u avionu, sigurno ne razmišljate o bezbjednosti i položaju sjedišta u hitnim slučajevima. Većina ljudi rezerviše sjedišta zbog udobnosti, prostora za noge ili pogodnosti da brzo stignu do toaleta. Često putnici koji rezervišu mjesta u avionu traže sjedišta u prednjem dijelu, kako bi se brže ukrcali i iskrcali. Po statistikama, ako rezervišete jedno od srednjih sjedišta u posljednjem redu, mogli biste da budete najbezbjedniji.

Prema svim istraživanjima putovanje avionom je najbezbjedniji način putovanja. Tokom 2019. godine ostvareno je oko 70 miliona letova širom svijeta, a zabilježeno je 287 smrtnih slučajeva.

Prema analizi podataka Nacionalnog savjeta za bezbjednost SAD, šanse za smrt u avionu su jedan prema 205.552, u poređenju sa automobilom gdje je taj odnos jedan prema 102.

Kada se ukrcate na komercijalni let, ne treba da brinete o bezbjednosti. Sprovedena analitika Tajmsa razmatrala je podatke o avionskim nesrećama u posljednjih 35 godina, a analiza je pokazala da su sjedišta u sredini u posljednjem redu aviona imala najnižu stopu smrtnosti: 28 odsto, u poređenju sa 44 odsto za sjedišta u srednjem dijelu aviona koja su do prolaza.

Sve ovo je logično, jer sjedjenje pored prolaza daje putniku mogućnost da brzo izađe u urgentnim situacijama, ako na toj strani aviona nema požara, jer se u krilima aviona nalazi rezervoar za gorivo.

Zato su srednja sjedišta bezbjednija od sjedišta pored prozora ili prolaza, jer se sa obje strane nalaze ljudi koji mogu biti tampon zona u hitnim situacijama.

Vrste hitnih slučajeva u avionu

Mogućnosti preživljavanja se razlikuju u odnosu na situacije u kojima se avion nađe na svom putu. Ako je u pitanju udar u planinu, male su šanse za preživljavanje gdje god da sjedite. To ilustruje i tragična avionska nesreća koja se dogodila 1979. godine kada se avion srušio na planinu na Antarktiku.

Slijetanje na okean ili vodu smanjuje šanse putnika za preživljavanje, a primjer je let kompanije „Er Frans“ iz 2009. godine.

Tehnike slijetanja u vodu zahtijevaju procjenu površinskih uslova vode i pokušaj slijetanja između talasa pod normalnim uglom slijetanja.

Tokom školovanja, piloti se obučavaju da smanje potencijalni rizik od nevolja u hitnim slučajevima.

Jedan od glavnih razloga opominjanja kabinskog osoblja i stalnog podsjećanja da držimo pojaseve nije zbog rizika od sudara, već zbog „turbulencije vazduha“ koja se može osjetiti u bilo kom trenutku na velikim visinama. Upravo ova vremenska pojava može nanijeti najveću štetu putnicima i avionima.

Proizvođači dizajniraju nove avione sa više kompozitnih materijala koji mogu da podnesu potrese tokom leta. U okviru novog dizajniranja akcenat je na krilima koja nisu kruta i mogu se savijati da apsorbuju ekstremno opterećenje kako bi se spriječilo oštećenje strukture.

Da li tip aviona pravi razliku?

Doduše, postoje određene varijable, kao što je uticaj brzine vazduha, koje mogu neznatno da variraju između različitih tipova aviona. Međutim, fizika leta je manje-više ista u svim avionima.

Generalno, veći avioni će imati više strukturalnog materijala i samim tim više snage da izdrže pritisak na visini. To znači da oni mogu pružiti dodatnu zaštitu u hitnim slučajevima, ali to u velikoj mjeri zavisi od težine hitnog slučaja.